Ροζέ Οίνοι

Δεν είναι γνωστό πότε παράχθηκε το πρώτο κρασί που χαρακτηρίζεται ως ροζέ, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι πολλά από τα πρώτα κόκκινα κρασιά που παρασκευάστηκαν ήταν πιο κοντά στο σημερινό ροζέ από ό, τι στα μοντέρνα κόκκινα κρασιά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές από τις τεχνικές οινοποίησης που χρησιμοποιούνται για να κάνουν τα σημερινά πιο σκούρα, πιο τανινικά κόκκινα κρασιά (όπως εκτεταμένη διαβροχή και σκληρότερη πίεση) δεν εφαρμόστηκαν ευρέως στην αρχαία οινοποίηση. Τόσο το κόκκινο όσο και το λευκό κρασί συχνά πιέζονταν σύντομα μετά τη συγκομιδή, με ελάχιστο χρόνο διαβροχής, με το χέρι, με τα πόδια ή ακόμα και με σκασίματα, δημιουργώντας χυμούς που ήταν μόνο ελαφρώς χρωματισμένοι. Ακόμη και μετά την ανάπτυξη νέων, πιο αποτελεσματικών πιεστηρίων κρασιού, πολλοί αρχαίοι και πρώιμοι οινοπαραγωγοί προτιμούσαν να κάνουν το ελαφρύτερο χρώμα και φρουτώδες στυλ των κρασιών. Υπήρχε μια γμώση, ήδη από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων και των ρωμαϊκών οινοποιών, ότι όταν η πιό σκληρή πίεση και η αφήγηση του χυμού "κάθονται" για μια περίοδο με τις φλούδες θα καθιστούσαν πιο σκούρα και ευγενέστερα κρασιά, αλλά τα προερχόμενα κρασιά θεωρούνταν συχνά πολύ σκληρά και λιγότερο επιθυμητά. Αυτό το συναίσθημα διήρκεσε μέχρι τον Μεσαίωνα, όταν η "επανάσταση" ήρθε από το Μπορντό  της Γαλλίας και άρχισαν να κερδίζουν την προσοχή του κόσμου.