Βότανα

Γνωστή στην ελληνική μυθολογία ως βότανο της φιλοξενίας, μία από τις πρώτες γνωστές χρήσεις της μέντας στην Ευρώπη ήταν ως αποσμητικό χώρου. Το βότανο διασκορπίζονταν στα δάπεδα για να καλύψει τη μυρωδιά του σκληρού χώματος. Πατώντας τη μέντα βοηθούσε στο να εξαπλωθεί το άρωμά της μέσα από στο δωμάτιο. Σήμερα, χρησιμοποιείται συνηθέστερα για αρωματοθεραπεία με τη χρήση αιθέριων ελαίων.

Το φύλλο, φρέσκο ​​ή αποξηραμένο, είναι η μαγειρική χρήση της μέντας. Η φρέσκια ​​μέντα συνήθως προτιμάται σε σχέση με την αποξηραμένη μέντα όταν η αποθήκευση της δεν αποτελεί πρόβλημα. Τα φύλλα έχουν ζεστή, φρέσκια, αρωματική, γλυκιά γεύση με δροσερή επίγευση και χρησιμοποιούνται σε τσάγια, ποτά, ζελέ, σιρόπια, καραμέλες και παγωτά. Στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής χρησιμοποιείται μέντα σε αρνίσια πιάτα, ενώ στη βρετανική και στην αμερικανική κουζίνα, χρησιμοποιούνται σάλτσα μέντας και ζελέ με μέντα αντίστοιχα. Το αιθέριο έλαιο μέντας και η μενθόλη χρησιμοποιούνται ευρέως ως αρώματα σε αποσμητικά αναπνοής, ποτά, αντισηπτικά διαλύματα για το στόμα, οδοντόκρεμες, τσίχλες, επιδόρπια και καραμέλες, όπως μέντα (καραμέλα) και σοκολάτα με μέντα.